Een jaar met Binkie

Hier, hier, hier en in nog wel meer posts heeft Binkie al even zijn snoetje laten zien maar hij heeft nooit een behoorlijke introductie gehad op de blog. Vandaag is deze dikke rode kater een jaar ónze dikke rode kater en dus wordt het eens tijd!

In studentenhuizen mag je meestal geen huisdieren hebben en als ik iets gemist heb in de afgelopen jaren is het wel een dier om voor te zorgen, mee te knuffelen en vooruit, tegen te praten. In mijn ouderlijk huis hadden we onder andere een hond, een kat, twee konijnen, een volière vol vogels, goudvissen, een enorme schildpad en verschillende muizen en hamsters. Gelukkig niet allemaal tegelijk ;) In mijn basisschooltijd was ik ook bijna elke dag bij mijn opa en oma die twee paarden hadden en ik heb zelfs een pony gehad. Kortom, dieren om me heen hebben vind ik heel fijn en helemaal alleen op een studentenkamer wonen niet zo.

Een jaar geleden begonnen Dorus en ik voorzichtig aan te praten over een eigen huisje en natuurlijk dacht ik er ook gelijk aan om dan een huisdier te nemen. Ik begon ik me een beetje te verdiepen in het hebben van een kat en Dorus en ik gingen ook eens langs bij het dierenasiel in Den Haag. Ik werd zo enthousiast over het idee dat ik eigenlijk niet wilde wachten. Ik had al eens voorzichtig geïnformeerd bij mijn huisgenoten die niet echt bezwaar hadden en ik had de grootste studentenkamer die ik ooit had gehad.

Ik wilde het liefst een wat oudere, rustige kat. Een lekker stevige kater die van knuffelen houd. Ik vermoede dat een wat rustigere kat wel met wat minder ruimte toe kon en besloot nog eens langs te gaan bij het asiel om bij de mensen daar te informeren of dat echt zo was.

Toen zag ik Binkie. Een van de twee katten op dat moment die in een huis zonder balkon geplaatst mochten worden, bijna zeven jaar oud en lekker stevig. Toen ik bij zijn kooitje kwam staan was hij eerst heel terughoudend maar na een aantal minuten voorzichtig aan mijn hand geroken te hebben mocht ik hem aaien en begon hij keihard te spinnen tijdens een flinke kroel sessie.

En toen kwam iemand anders de kattenkamer binnen.

Binkie dook gelijk in elkaar en verstopte zich onder een dekentje wat in het hoekje van zijn kooi lag. Jeetje... Arme Bink. Per dag komen daar zoveel mensen binnen om naar katten te kijken... Ik had nog niet overlegd met Dorus, ik had mijn huisgenoten niet laten weten of het doorging en op mijn kamer mocht ik ook helemaal geen huisdieren hebben maar dat kon me allemaal niet echt meer schelen. Ik voelde me zo verantwoordelijk en beschermend voor 'mijn' kat en er was geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om hem daar achter te laten. Dus een halfuurtje later zat hij in zijn draagmand naast mij in de tram en belde ik Dorus op met de vraag: 'Raad eens wat ik net heb gedaan?' Hij had het gelijk goed.

Thuis schoot Binks uit zijn mand meteen onder mijn bed en daar bleef hij een uur of vier zitten.

Ik heb wat water en brokjes vlakbij neergezet en hem verder maar lekker met rust gelaten. Later op de avond zat ik rustig nog wat te lezen op bed en toen was hij toch zo nieuwsgierig dat hij even kwam kijken wat ik nou aan het doen was.

Na het nodige hand gesnuffel was de verlegenheid uiteindelijk toch snel over. Ik wilde een knuffelkater en die heb ik gekregen!

Sindsdien vond hij het met mij helemaal prima. Ik had twee stoelen bij mijn bureau staan en als ik zat te werken lag hij altijd naast me zodat ik hem regelmatig kon kriebelen.

Hij zat graag op mijn kleine bankje uit het raam te kijken.

En hij is zoals denk ik elke kat een enorme sucker voor zonlicht.

Volgens mij was hij behoorlijk tevreden! Van tevoren had ik bedacht dat hij ook gewoon in de rest van het huis kon rondlopen en lekker veel ruimte zou hebben maar vanaf mijn kamer was er een lange kale gang met fel licht waar hij ondanks veel aanmoediging toch niet durfde te komen. Ik heb er dus goed opgelet dat hij genoeg aandacht kreeg, ik schat dat ik een uur per dag aan het knuffelen en een uur per dag actief aan het spelen was en verder was ik of anders Dorus toch wel vaak op mijn kamer. Ik had ook een kattenvoer machine gemaakt die hem twee keer per dag op hetzelfde tijdstip voerde en als ik eens een weekeindje naar huis ging gaf ik mijn sleutel aan een klasgenoot die ik betaalde om elke dag langs te komen en hem even flink wat aandacht te geven. Knuffelen was overigens ook echt geen straf want ik heb nog nooit een kat ontmoet die zo zacht is als Binkie! Wat er allemaal nog meer awesome aan hem is?

• Hij speelt met zijn nageltjes uit; tenzij mijn hand in de buurt is, dan zijn ze altijd in :)
• Ik kan hem óveral aaien en hij laat heel duidelijk merken dat dat fijn is!
• Als ik tegen hem praat mauwt hij terug.
• Als je hem op zijn buik kriebelt beweegt hij zijn pootjes alsof hij iets aan het melken is en als je stopt trekt hij heel voorzichtig je hand weer naar zijn buik.
• Het is een lekkere slaapkop maar hij kan ook óntzettend speels zijn en heeft echt een jachtinstinct.
• Hij wil het liefst zo dicht mogelijk tegen je aan liggen.
• Hij komt als je roept en brengt muisjes naar je terug als een hondje.
• Hij kan zich uren vermaken met een haar elastiekje. 
• Hij trekt zelf zijn losse haren uit zijn vacht en laat de bosjes haar dan netjes op één hoopje liggen zodat we veel minder verharing door de rest van het huis vinden.
• Voor hij drinkt dipt hij heel voorzichtig zijn pootje in het bakje om het waterpeil te meten.
• Als hij gegeten heeft mauwt hij heel kort de grappigste mauw ooit, alsof het een bedankje is!
• Alle buren hebben muizen maar de kattengeur houd ze bij ons weg!

En zo kan ik wel even doorgaan. Yep, als ik de kans krijg ben ik zo iemand die uren over haar kat kan praten. Meestal houd ik me een beetje in. Meestal.

Toch was mijn kamer wel klein, na de verhuizing was hij duidelijk blij met de extra ruimte. Hij heeft echt een soort patrouille die hij een aantal keer per dag loopt om zijn territorium te verkennen maar de zitkamer blijft zijn favoriet. We noemen dit niet voor niets 'Binkie's Bank'.

Ik vond het ontzettend fijn om Binkie langzaam aan te zien veranderen in een steeds zelfverzekerder kat. Toen ik hem net had schoot hij meteen onder mijn bed als er iemand binnenkwam en daar kwam hij dan ook een paar uur niet meer onder vandaan. Inmiddels kan een onbekend persoon ons huis binnen lopen en hem meteen gaan aaien.

Eerlijk; ik vond het altijd een beetje gek als mensen echt overstuur waren wanneer hun hond of kat doodging maar nu sta ik er zelf versteld van hoe snel ik al ontzettend veel van dit beessie ben gaan houden.

Hij wordt dan ook lekker verwend! Hij is gek op kattengras, knuffelen, catnip en gekamd worden. Binkie uit het asiel halen is een van de beste dingen die ik ooit heb gedaan, ik heb er geen minuut spijt van gehad. Hopen dat hij nog lang bij ons blijft en hij zal vast nog regelmatig op een foto te zien zijn of door een filmpje heen lopen!

p.s.
Inmiddels zijn we erachter dat Binkie sinds het begin af aan veel te dik was en onder begeleiding van de dierenarts is hij nu al een poosje op dieet. Hij is al minder groot en het gaat prima met hem!