Waarom ik van mijn huis hou

De Ruimte

Door de grote woonkamers is er plaats voor een flinke eettafel en twee bankstellen. En dus plaats voor veel mensen, feestjes, etentjes, een heleboel gezelligheid en het maken van mooie herinneringen. Dit jaar is zelfs het traditionele kerstdiner wat mijn gezin jaarlijks houd bij mij gehouden!

Er is plaats in de keukenkastjes voor extra kookspulletjes die mettertijd verzameld zullen worden. Er zijn lege planken in kasten, plaats genoeg om spullen een logische eigen plek te geven en plaats om geliefde spullen uit te stallen. Genoeg plaats aan kale muren voor foto's, schilderijen, kunst.

Er is zelfs nog een hele kamer zonder echte functie. Plaats genoeg om hier nog heel lang te kunnen blijven wonen.


Het is lelijk
Ik hou van mijn huis omdat het lelijk is. Op sommige plekken. Afbladderend behang, lelijke vloerbedekking, gebroken tegeltjes. Allemaal dingen die eraan bijdragen dat dit huis voor mij en Dorus te betalen is, die ervoor zorgen dat we niet maandelijks een groot bedrag hoeven te betalen aan 'stofferingskosten' en allemaal dingen die we kunnen maken. Naar onze eigen smaak kunnen maken. Neem nu onze badkamer, die is duidelijk recent opgeknapt. Helemaal niet onze smaak maar wel met nette zwarte en witte tegels in prima staat. Die ga je er niet uitslopen! Daar leef je mee! De tegels in het toilet vallen letterlijk van de muren. Dan is de keuze snel gemaakt en kies je gelijk iets wat je zélf heel mooi vind.

Klusangst is er ook erg weinig. Als we iets niet helemaal aandurven, bijvoorbeeld bij het stucen, halen we onze schouders op en herhalen; 'Lelijker kan het toch niet worden'.  Dan gaan we lekker verder.


Het is oud
Goed oud. Mooi oud. Met paneeldeuren, glas-in-lood, bewerkte kozijnen en een plafondlijst. Oud op dezelfde manier als een huis wat mijn Oom ooit had en waarvan ik altijd droomde. Nu heb ik zo'n huis en ik voel me helemaal thuis, meer dan ooit ergens anders en het is nog niet eens klaar. Ik hou sowieso van oud, oude meubelen, kunst, oude auto's zijn altijd mooier dan de nieuwe. Oud betekend ook relatief dunne muren en soms hoor in buurkinderen spelen of huilen of een muziekje spelen. Ik kan er alleen maar om glimlachen, het zijn geluiden die horen bij het huis waar ik van hou. Bovendien is er genoeg ruimte om desnoods even ergens anders te gaan zitten.


Het staat waar het staat
In het mooie Den Haag, maximaal een kwartier van de binnenstad en het strand en vlakbij een schattig winkelstraatje met de belangrijkste winkels. In een straat waar maar zelden een auto rijd, mensen tuintjes hebben en waar bomen staan. Tussen buren waar we goed mee overweg kunnen en veel contact mee hebben.


Het is van ons
Oké, het is niet van ons. Het is een huurhuis. Toch, het is ons huurhuis. We kunnen hier blijven zolang we willen. Ik weet niet eens of ik wel écht een eigen huis zou willen. Al mijn eerdere huizen waren alleen voor studenten en dus altijd tijdelijk. Hier maakt het niet uit of ik wel of niet ben afgestudeerd, niemand stuurt ons weg zolang we netjes de huur betalen. Daardoor wordt het ook de moeite waard om alles op te knappen zoals we mooi vinden.

Het betekend ook dat we ons niet aan allerlei opgelegde regeltjes hoeven te houden en het bijvoorbeeld is toegestaan om huisdieren te houden. Onze dikke Binkie is altijd in voor een dikke knuffelsessie en mauwt terug als je tegen hem praat. Nooit gedacht dat je zoveel van een kat kon houden.


Ik woon hier met mijn lief
Uiteindelijk, waar je ook woont, is dit een van de allerfijnste dingen die er bestaan. In elkaars armen in slaap vallen en knuffelen voordat je opstaat is toch echt elke dag weer priceless. Yup. Ik hou van mijn huis. Ons huis. Maar het meest nog van mijn lief.


Echt, ik sta er regelmatig bij stil hoe bevoorrecht we zijn. Ik wens iedereen zo'n fijne plek om te wonen!